Przed dniem święta 140 rocznicy urodzin mamy dla Was  kilka słów o życiu i pracy Generała Sosnkowskiego.

Kazimierz Sosnkowski (1885-1969) – generał broni i polityk, Wódz Naczelny i Następca Prezydenta Rządu RP na Uchodźstwie, Szef Gabinetu tegoż rządu, patriota, jeden ze współtwórców Związku Strzeleckiego, Zastępca Komendanta Głównego i Szef Sztabu tejorganizacji. Jeden z najbardziej zasłużonych i najlepiej znanych polskich wojskowych, działaczy okresu II RP. Legionista i bliski współpracownik Marszałka Józefa Piłsudskiego, współtowarzysz magdeburskiej niedoli, wybitny dowódca w wojnie polsko-bolszewickiej. Wielki bojownik o niepodległość i jeden z ojców Armii Polskiej. Minister Spraw Wojskowych w latach 1920-24. W 1920, Dowódca Obrony Warszawy. Twórca odbudowy przemysłu obronnego Polski w międzywojniu. Wielki Polak i Patriota!

Gen. broni Kazimierz Sosnkowski, Pierwszy Prezes PZŁ. W latach dwudziestych zainteresował się łowiectwem i wstąpił do Wojskowego Koła Łowieckiego w Warszawie. Później z gronem współpracowników rozpoczął prace nad zjednoczeniem polskiego łowiectwa, co pozwalało stworzyć ramy prawne dla organizacji, późniejszego PZŁ, normując ostatecznie nieporządek panujący przez lata. 17 kwietnia 1932 r. na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Stowarzyszeń zrzeszonych w PZSŁW, Generał został wybrany przez delegatów na Prezesa. Po roku 1932 uległ także reformie charakter organizacyjny, jako nowoczesne stowarzyszenie osób fizycznych, tworzących Polski Związek Łowiecki, którego w 1936 roku gen. Kazimierz Sosnkowski został pierwszym prezesem. Autorytet i silna pozycja generała Sosnkowskiego, stały się mocnym fundamentem do zarządzania stowarzyszeniem i sprawiły stabilność PZŁ, a także pozwalały na realizację celów statutowych i tworzenie przyszłościowych planów, trwałą i spójną z Lasami Państwowymi, ogólnopolską gospodarkę łowiecką.

Prywatnie Jego oblicze emanowało szlachetnością i tym rodzajem spokoju, jaki dostrzec można na obrazach dawnych posesjonatów, senatorów i hetmanów, ludzi stworzonych do wielkości. Wysoki, przez kobiety uważany za niezwykle przystojnego, żył i działał w okresach przełomowych dla Polski. Był żołnierzem, ministrem, Komendantem Głównym Związku Walki Zbrojnej i Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych. Był także wybitnym politykiem i mężem stanu. Posiadał w swoim charakterze wielką umiejętność dyplomacji. W maju 1926 roku nie opowiedział się politycznie za żadną ze stron. Chciał służyć tylko Polsce i dla jej dobra. Jego zasługi dla Ojczyzny, niemal całkowicie zapomniane w czasach PRL-u, wymazane z historii, nadal są mało znane naszemu społeczeństwu. Pora by nadrobić te zaległości. Kochał sport, szachy, tenisa, a szczególnie piłkę nożną. W latach 1928-1939 był prezesem Klubu Sportowego Polonia Warszawa. Uwielbiał przyrodę a w szczególności przyrodę polską. Często bywał w kniei. Przyroda go relaksowała, przynosiła mu prawdziwy wypoczynek i ulgę. W latach międzywojennych mieszkał na tzw. Żoliborzu Oficerskim. Kazimierz Sosnkowski – człowiek wysokiej kultury, erudyta, władający sześcioma obcymi językami. Malował, pisał wiersze, grał na fortepianie. Tłumaczył utwory Goethego, Szekspira, Lermontowa i Baudelaire’a. Jego ostatnim życzeniem było, aby jego prochy spoczęły w Wolnej Polsce.